คนทั้ง 10 ทิศ ที่ เ ท ว ด า ชอบช่วยเหลือ

ครั้งหนึ่งสมเด็จพระอมรินทราธิราชเจ้าได้เสด็จออกจากวิมานไปสู่สวนอุทย าน แล้วจึงยกพระหัตถ์ขึ้นนมัสการทิศทั้ง ๑๐ ทิศ ครั้งนิ้พระมาตลีเทพบุตรจึงทูลถามว่าพระองค์ทรงนมัสการทิศทั้ง ๑๐ นั้นด้วยเหตุผลอย่างไรเล่า

ครั้งนั้นสมเด็จพระอัมรินทรธิราชจึงตรัสบอกแก่พระมาตลีว่าดูก่อนมาตลี เรานมัสการซึ่งคน ๑๐ จำพวกคือ

๑. คนที่มีศรัทธาทำบุญตักบาตรถวายปัจจัย ๔ แก่ท่านผู้มีศีลมีธรรม

๒. คนที่รัษาความสุจริตทั้ง ๓ คือ กายสุจริต วาจาสุจริต ใจสุจริต

๓. คนที่มีความเคารพแก่มารดา

๔. คนที่มีความเคารพแก่บิดา

๕. คนที่ถึงไตรสรณคมน์คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่เคารพบูชา

๖. คนที่มีการรักษาศีล ๕ ศีล ๘ อยู่เป็นนิจ

๗. คนที่ได้ทำกุศลแล้วอุทิศแผ่ไปให้เทวดาและเปรต

๘. คนที่มีความเคารพแก่อุปัชฌาย์อาจารย์ ผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีศีลธรรม

๙. คนที่มีความอนุเคราะห์แก่บุตรภรรย าคณาญาติ ด้วยความเมตตากรุณา

๑๐. หญิงที่มีความเคารพสามีอยู่ทุกทิวาราตรีมิได้ประมาท

คนทั้ง ๑๐ จำพวกนิ้มีคุณมาก ทำความสุขความเจริญให้บังเกิดแก่ตนและบังเกิดแก่คนอื่นด้วย เพราะฉะนั้นเราจึงได้มีความเคารพนมัสการแก่บุคคลเหล่านั้น เมื่อพระมาตลีได้ฟังท้าวโกสีย์ตรัสดังนิ้ก็มีความเกษมสันต์หรรษาจึงได้ออกวาจาว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นใหญ่กว่าเทพยดาทั้งปวงพระองค์มีความเคารพในบุคคลจำพวกใด ข้าพเจ้าก็มีความเคารพในบุคคลจำพวกนั้น จำเดิมแต่วันนั้นมา เทพยดาทั้งหลายก็พากันอวยชัยให้พรแก่คนทั้ง ๑๐ จำพวกมาจนตราบเท่าทุกวันนิ้