คนที่เหนื่อยที่สุดมัก เป็นคนชอบโอ้ ชอบอวด

ความชอบอวด

ทำให้เกิດความโลภ

และความโลภ (ที่เกินพอดี)

เหนี่ยวนำให้เกิດการเบียดเบียน

“ชอบอวดຣวຢ”

ก็จะโลภที่จะเกิດได้เงินได้ทองได้วัตถุ

ไม่ได้ต้องการได้เพื่อชีวิตดีขึ้นนะ

แต่ต้องการได้เพื่อโชว์ให้คนอื่นดู

ส่งเสริมอัตตาตัวตน ตัวเราของเราให้มากขึ้น

เลิกอวดຣวຢ อวดเก่ง อวดดี อวดฉลาด

อวดนั่นอวดนี่ได้แล้ว

คนที่อิ่มในตัวเอง

ไม่จำเป็นต้องพูดบอกใครต่อใครว่าฉันอิ่ม

แต่คนที่ข า ดต่างหาก ต้องอวดเพื่อสร้างเกราะกำบัง

ให้คนอื่นไม่รู้ว่าฉันข า ด

ในทางจิตวิ ท ย า จึงบอกว่า…ใครชอบอวด อะไร

ลึก คือ ข า ดสิ่งนั้นหรือเคยข า ดสิ่งนั้นมาก่อน

ในทางพุทธศาสนา ท่านเห็นตรงกัน

“อวด” คือ

การแสดงโอเว่อร์เกินกว่าที่เป็นจริง

มันเป็นการส่งเสริมอัตตาตัวตนอย่างที่บอกไป

ยิ่งอวดมากเท่าไหร่ ในใจจะเหมือนมีพายุ

ที่ไม่มีวันสงบสิ้นได้ซักที

ความสุขปลอมของชอบอวด

คือ ได้รู้สึกเหนือกว่าใครซักคน

ในช่วงเวลาที่สั้นเหลือเกิน

หลังจากความว่างเ ป ล่ า จะเข้ามา กั ด กินหัวใจ

กระตุ้นให้อวด อะไรให้ครั้งใหม่อีกที

เลิกอวด อ้าง แล้วปล่อยวางซักที

วัน มัวแต่หาอะไรมาอวดนั่นอวดนี่อยู่นั่นแหละ

ลองถามใจตัวเองดู

ไม่เหนื่อยหรือยังไง?

เก่งได้ แต่ อย่าอวดเก่ง

ภูมิใจได้ แต่อย่าให้มากถึงขนาดหลงตัวเอง

เพราะความหลงตัวเองนั้น ทำ ล า ย คนเก่งและคนดีมานักต่อนัก

ยิ่งคิดว่าตัวเองดีเลิศเท่าไหร่

ก็ยิ่งมีโอกาสสูง ที่เราจะมองไม่เห็นหัวคนอื่น

นี่คือเ รื่ อ งจริง เพราะกิเลสมันมีคู่ของมันอยู่

เมื่อมันมาหนึ่งตัว มันจะลากตัวที่สอง สาม สี่

และยกพวกตามมาเป็นขบวน

ถ้าเรามองโลกแบบตรงไปตรงมา ก็จะเห็นว่า

แทบจะเป็นไปไม่ได้ ที่คนหลงตัวเองจะไม่คิดดูถูกคนอื่น

แล้วนิ สั ยดูถูกคนอื่น

ก็จะนำมาซึ่งนิ สั ยที่ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น

เมื่อนิ สั ยชอบเปรียบเทียบมาถึง

คราวนี้มันก็จะพานิ สั ยที่ชอบ ตั ดสินคนอื่นติดมาด้วย

คนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่ฉลาด

ทำแบบนั้นไม่ดี ทำแบ บนี้ก็ไม่เข้าท่า

คนหลงตัวเอง จะเริ่มเปลี่ยนตัวเอง

ให้กลายเป็นเทวดาน้อย ผู้ไม่เคยทำอะไร ผิ ด

เริ่มติดกับความเก่งของตนเอง เริ่มติดกับความสำเร็จที่มีอยู่

เริ่มทำตัวเป็นคนธรรมดาที่ไม่สำคัญไม่เป็น

ทั้งหมดนี้คือ ภั ย คุ ก ค า มมิตรภาพ

และความสุขในชีวิตของตนเองและคนรอบข้าง

อันที่จริงแล้ว

ยิ่งเป็นคนเก่งเท่าไหร่

ยิ่งต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตนเท่านั้น

ความอ่อนน้อมนี่เอง จะส า ม า ร ถ ถ่วงน้ำหนัก

ทำให้เท้าของเราให้ติดดิน

ไม่ลอยขึ้นฟ้าเพราะความลำพองใจ

รวมความแล้วว่า การเห็นคุณค่าของตัวเองนั้นไม่ ผิ ด

และเป็นเ รื่ อ งชอบธรรมที่ควรทำ แต่อย่าให้มันลุกลาม

ถึงขนาดทำให้เรากลายเป็นคนหลงตัวเอง

เพราะคนหลงตัวเอง ก็คือ คนแพ้ตัวเอง

คนที่แพ้ตัวเอง ก็คือ คนที่แพ้ทุกสิ่งทุกอย่าง

ขอบคุณแหล่งที่มา พศิน อินทรวงค์