ด อ ก ไม้กลีบบางที่ แ ข็ ง แกร่งที่สุด
เห็นรอยยิ้มบาง ของผู้หญิงที่ชื่อ “แอฟ ทักษอร”
แล้ว…น้ำตาก็ไหล
ฉันชอบผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน
ผู้หญิงที่เป็นยิ่งกว่าคำว่า “สตรอง”
เธอรู้คุณค่าของตัวเอง
นำพาตัวและหัวใจวางไว้อย่างถูกที่ถูกทาง
เมื่อรู้ว่า ตรงไหนไม่ใช่
เธอไม่เคยฟูมฟาย
เธอเพียงยิ้มบาง แล้วเดินออกไปจากที่ซึ่งเธอพบว่า
มันไม่ใช่ที่ของเธอ ไม่เหมาะกับเธออีกต่อไป
มีบทสัมภาษณ์หนึ่งที่นักข่าวเคยถามว่า วันที่ออกมาจากบ้านของสามี
แอฟร้องไห้ไหม แอฟมีโมเมนท์ฟูมฟายบ้างหรือเ ป ล่ า
เธอตอบเพียงว่า ไม่ค่ะ ไม่ได้ร้องไห้ แอฟต้องกลับบ้านอยู่แล้วทุกอาทิตย์
แอฟก็ กลับบ้าน และไม่กลับไปอีก นั้นเอง
ฉันมองเห็นความ แ ข็ ง แ ก ร่งดุ จ เ พ ช รของเธอในประโยคนั้น
ไม่มีใครหรอกที่ไม่อ ย า ก ประสบความสำเร็จในความรัก
โดยเฉพาะกับความรักที่ก้าวข้ามเ รื่ อ งหนุ่มสาวไปแล้ว
เป็นความรักที่มากกว่าคนสองคน
มีใครบ้างไม่อ ย า ก มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ
ในฐานะที่ฉันก็เป็นแม่
ฉันรู้ว่ามัน ย า ก เย็นและเหนื่อยหนักเพียงใด
ถ้าเราจะต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง
ทุกวันนี้ เคยหลับตาลองคิดว่า ถ้าไม่มีสามีอยู่ด้วย เราจะผ่ า น ทุกวันไปอย่างไร
แม้ว่าฉันจะเลี้ยงลูกเป็นหลัก แต่สามีคือความอุ่นใจ
การมีเขาอยู่ ทำให้บ้านเป็นบ้าน
ทำให้เรารู้ว่าเราไม่ได้เดียวดาย เรามีเพื่อนคู่คิดที่จะร่วม ทุ ก ข์ ร่วมสุขกันไป
ทุกเ รื่ อ งราวที่เกี่ยวกับลูก เราจะมีเขาช่วยเหลือกันนั่นล่ะที่เขาเรียกว่า “คู่ชีวิต”
ความรู้สึกแบ บนี้เอง ที่ทำให้ผู้หญิงซึ่งไม่ได้โชคดีเ รื่ อ งชีวิตคู่ห ล า ยคน
ไม่สตรองพอที่จะเดินออกมาจากชีวิตที่ไม่ใช่
ด้วยคิดว่า อ ย า ก ประคับประคองให้บ้านเป็นบ้าน
อย า ก ให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ
โดยลืมไปว่า ความสมบูรณ์แบบไม่ได้ อยู่ที่จำนวนนับ
แต่อยู่ที่จังหวะการเต้นของหัวใจต่างหาก
อยู่ที่ไหนแล้วหัวใจเราเต้นคงที่ สม่ำเสมอ ไม่ตึกตัก โครมคราม
ไม่อ่อนแรงจนไม่ อ ย า ก เต้นต่อ ที่นั่นแหละที่เราควรทิ้งตัวลง
หัวใจของลูกสัมพันธ์กับหัวใจของแม่ตั้งแต่อยู่ในครรภ์
แม่เท่านั้นที่จะรู้ดีว่า จะรั กษ าหัวใจของลูกไว้ได้ดีที่สุด อย่างไร
ใช่แม่ทุกคนรู้ดี
แม่อย่างแอฟ ทักษอร ก็เช่นกัน
เราไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ใบหน้าสวยหวานและรอยยิ้มบาง นั้น
ต้องผ่ า น ค ร าบน้ำตาสาหัสสากรรจ์มาขนาดไหน
ต้องผ่ า นความ ทุ ก ข์ ร ะ ท ม เ ดี ย ว ด า ย เพียงใด
กว่าที่เธอจะ ตั ดสินใจลุกขึ้นมากอดตัวเอง กอดลูกน้อย แล้วจูงมือลูกเดินออกมา
ด้วยสายตามุ่งมาดว่า จะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป
เธอไม่พูด อะไรมากไปกว่าตอบคำถามในส่วนที่เธอพอจะตอบได้
กระทั่งการพูดจาไม่ให้เกียรติอีกฝ่าย เธอก็ไม่ทำ
เธอไม่สนความຣวຢ ไม่สนความเคยรัก ไม่สนอะไรมากไปกว่า
เธอจะประคองหัวใจตัวเองและลูกน้อยได้ อย่างไรในโลกกว้างใบนี้
นี่คือผู้หญิงที่แสนมีค่าในสายตาของฉัน
ผู้หญิงที่เปล่งประกายความเป็น “ของแท้” ออกมาโดยไม่ต้องฉาบด้วยสิ่งใด
ผู้หญิงที่ “แมน” โดยไม่ต้องพูด อ ว ด อ้ า งสรรพคุณตัวเอง
ผู้หญิงที่ “สวยงาม” เป็นหนึ่งเดียวทั้งตัวและหัวใจของเธอ
เธอมีคุณสมบัติของ “เพชรแท้” อย่างครบถ้วน
ท้ังประกายความงามและความแ ข็ ง แ ก ร่ ง นั้น
เธอไม่ฟูมฟายกับชีวิต
เธอเพียงลุกขึ้นมาแต่งตัวแล้วออกไปทำงาน
ทำหน้าที่แม่อย่างไม่ข า ดตกบกพร่อง
เมื่อมี เ รื่ อ ง ป ะ ท ะ เข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง
เธอไม่ได้พูด อะไรอีก
นอกจากยิ้มและขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ส่งให้เธอ
ฉันนั่งมองรอยยิ้มของเธอ
แล้วน้ำตาของฉันก็ไหล
ขอบคุณแหล่งที่ พึงเนตร อติแพทย์
 |  |  |
