ในช่วงชีวิตของคนเรานั้น ล้วนมีเ รื่ อ งราวต่างเข้ามาในชีวิตในทุกช่วงชีวิต ในขณะที่ตัวเราเองนั้นมีชีวิตอยู่ ยังไงก็ต้องมีเ รื่ อ งราวที่ทำให้มีความสุข มีเ รื่ อ งราวที่ทำให้เราเ ศ ร้ าใจได้ตลอด นั้นเป็นเพราะชีวิตของเขาเรานั้น คือ “การก้าวเดินอยู่ตลอดเวลา”
การใช้ชีวิตของคนเราไม่ได้สุขสบายตลอดทุกเส้นทางเดิน มันย ากลำบากยุ่งย ากในหลายเ รื่ อ ง เวลาที่เราทำงานหนัก หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็ต้องใช้หมดไปการมีสมบัติเงินทองต้องจำเป็นที่มีมากเท่าไหรถึงเรียกว่ามี ผืนป่าและภูเขาแห่งเงินทอง แลกสุขภาพ หรือความดูแลร่ า งกายไม่ได้
สมบัติล้ำค่าบนโลกหาย ากแต่สุขภาพที่ดีหาซื้อไม่ได้ ใช้จ่ายอดออม ตอนแก่กลับไม่มีใครมาดูแล รู้จักใช้ชีวิต อย่ างรอบคอบ สุดท้าย ความสุข คือ ปล่อยวางเมื่อหิวก็กิน ง่วงก็นอน เมื่อคิดปล่อยวาง ทั้งชีวิต ของคุณก็สุขใจ เมื่อมีชีวิตอยู่ไม่กล้าใช่เงิน สุดท้าย เมื่อคุณหมดลม ก็เป็นเพียง กระดาษ
ตลอดชีวิตนี้ หากคิดให้ดี ทุกอย่ าง สิ่งครั้งคราว เมื่อไม่ได้สิ่งใด ก็ปล่อยมือ และรู้จักอวยพร บางสิ่งที่ไม่ได้มา ก็มองเพียง คุณยังไม่คู่ควร ไม่จำเป็นเลยที่ต้องไปไขว่ขว้า ทั้งที่รู้ว่า ไม่ได้มา รั้งแต่จะมีคนเ ก ลี ย ดไม่จำเป็นต้องดิ้นรน รั้งจะทำให้คนรำคาญ “สรรพสิ่ง” เป็นสิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต “เงินทอง” เป็นสิ่งจำเป็น สำหรับการใช้จ่าย “บ้าน ” เป็นที่อยู่อาศัย “รถยนต์ ” เป็นการคมนาคม ขนส่ง
ไม่ว่าสรรพสิ่งเหล่านี้ จะเป็นสิ่งดีที่สุดหรือไม่ ขอให้หวง “ใบหน้า” ของคน ในครอบครัวมี “รอยยิ้ม” หรือไม่ก็พอ คิดให้ทะลุ มองให้ไกล เรียบง่ายนิดสับสนหน่อย เบิกบาน อยู่อย่ างมีความสุขคนคนหนึ่งจะเดินได้ไกล ไหน “กุญแจสำคัญ” คือใครจะเดินเคียงข้างคุณ หนทางข้างหน้า ฉันจะเดินเคียงข้างกับคุณเอง
ที่มา : postsara
 |  |  |
