นี่อาจเป็นเหตุผล ว่าทำไมเราต้องอยู่คนเดียวให้เป็น
คนที่ยังมีครบแทบจะไม่รู้สึกอะไรกับประโยคนี้แต่คนที่เคยก้าวผ่าน คำว่าชีวิตนี้จากเคยมี
เคยได้ เคยเป็น แล้ววันหนึ่งแทบไม่เหลืออะไรสักอย่าง แม้กระทั่งกำลังใจให้ตัวเอง
มันเ ศ ร้ ามากนะ ความรู้สึกโดดเดี่ยว สิ้นหวัง ท้อแท้ หดหู่ เ ศ ร้ า เหงา เซ็ง
หมดอาลัย ายอย า กนี่ เหลียวหาใครสักคนไม่มี
เป็นความรู้สึกแย่ที่อย า กจะบรรย ายมันออกมาได้หมด
สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ใช้สิทธิ์พิเศษแลกมาแต่ทุก คนมีสิทธิ์ที่จะได้เท่าเทียมกัน
และคือเหตุผล ว่าทำไมเราต้องอยู่คนเดียวให้เป็น
ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองให้ได้ และรักตัวเองให้มากพอ
แม้วันหนึ่งไม่มีใครรัก เรายังเหลือตัวเราที่ยังรักและต้องการตัวเราที่สุด
เพราะไม่ว่าชีวิตจะเจอเ รื่ อ งราวที่ก้าวผ่านย ากที่สุด
สุดท้ายก็มี ตัวเราที่ต้องผ่านไปให้ได้ แล้วเมื่อผ่านไปได้คุณจะรู้ว่าคนที่ยังอยู่
สำคัญมากกว่าคนที่หายไปแน่นอน แล้วเมื่อคนที่หายไปอย า กเดินกลับมาอีกครั้ง
เขาจะทำให้เรารู้ว่า ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องมี(เขาเหล่านั้น)ก็ได้
จากมิตรสนิทจะแปลเปลี่ยนเป็นศัตรู
จากคนที่ไว้วางใจจะกลายเป็นคนที่ทำเราให้ย ายทั้งเป็นอย่างเลืออดเย็น
จากคนที่เอ็นดูเราจะเปลี่ยนเป็นคนเจ้าหนี้ที่ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิก
จากเพื่อนสนิทจะเปลี่ยนเป็นคนที่เฉดหัวเราทิ้งในวันที่เราไม่มีผลประโยชน์ให้ตักตวง
จากคนเคยรักจะเปลี่ยนเป็นคนเจ้ากรรมนายเวรติดตามชีวิตเราไม่เลิก
คนบางคนยิ่งเราให้ค่ามากเท่าไหร่ เราย่อมเจ็บปວดมากเท่านั้น
แต่กับคนบางคนเขาไม่ให้ค่าเลย ไม่เห็นคุณค่าเท่าไหร่
กลับคือคนที่อยู่เคียงข้างเราไม่เคยหนีหายไปไหน แม้ใคร
จะทอดทิ้งเราไปจนหมดสิ้น ลองล้มดูสิแล้วจะรู้ว่าใครเป็นมิตรแท้หรือมิตรเทียม
ลองไม่มีดูสิแล้วจะรู้ว่าใครรักจริงหรือแกล้งรัก ลองหมดผลประโยชน์ดูสิ
แล้วจะพบกับคำว่า “ไม่เหลือใคร”
ชีวิตก็เท่านี้เอง…
ขอบคุณเ รื่ อ งราวดี โดย เห็นทุกข์เห็นธรรม
 |  |  |
